1.

Makabubuting huwag maging kampante sa sarili. Subalit papaano ito makapaghahatid ng kabutihan kung hindi natin isusuko ang lahat sa Diyos, at hihintayin ang kaniyang awa? Kung wala kang gayong tiwala, huwag kang sumuko sa pagsusumikap at pagsasabi sa Ating Panginoon ng: “Subalit, O Panginoon, bagaman nagdududa ako sa iyong kapangyarihan, sa hulí’t hulí, batid kong Ikaw ang aking Diyos, at sa Iyo ako, at wala akong ibang aasahan kundi ang Iyong kabutihan; kayâ inihahabilin kong ganap ang aking sarili sa Iyong mga Kamay.” Palaging nása sa atin ang kakayahang ito; kahit na lubhang napakahirap nito para atin, wala pa ring imposible. Dahil dito’y napatutunayan natin ang katapatan ng ating Panginoon.  

2.

Ang walang-hanggang Diyos, sa kaniyang karunungan, ay nabatid na mula sa eternidad ng krus na Kaniyang ihaharap sa iyo bílang kaloob mula sa kaibuturan ng Kaniyang puso. Ang krus na ito na ipinadadala sa iyo’y pinili Niya, kinilatis ng nakakikita-ng-lahat na mata, naunawa ng Kaniyang banal na isip, sinuri ng Kaniyang kaybait na tarung, yinakap ng mapagmahal Niyang braso’t sinukat ng sarili Niyang mga kamay sa pagtitiyak na hindi ito ni isang pulgadang malaki o ni isang onsang mabigat para sa iyo. Binasbasan niya ito ng Kaniyang banal na Ngalan, pinahiran ng Kaniyang lubag, sumulyap sa iyo sumandali at sa iyong tapang, bago ipadala ito sa iyo mulang langit, isang tanging pabatid mula sa Diyos, isang handog ng maawain-sa-lahat na pag-ibig ng Diyos.